De Gravenzaal - Uitvoering testament Asherah

Raboude volgt in stilte de ingetogen ceremonie. Wanneer Reinaldo gevraagd wordt naar voor te komen, kijkt hij even op.

Refiam hoort opeens een van zijn velen namen vallen.

- Heer Reinaldo, wilt u naar voren komen en knielen voor de Graaf alstublieft?

Een beetje verdwaasd loopt hij naar voren, zijn ogen zien er wat rossig uit. Daar gaat hij voor de graaf staan, zijn moeder had hem al verteld wat hij ongeveer zou kunnen verwachten, maar toch slikte hij even, deels uit verdriet, om die brok in z'n keel weg te krijgen.

Linwe slikt haar tranen weg. Ze was nergens genoemd in het gehele testament, zelfs niet voor het symbolische stukje hart.
Ze weet dat ze zich niet moet aanstellen en dat haar ouders heus wel van haar hebben gehouden.
Het gaat haar namelijk ook niet om de materialistische dingen, die interesseren haar niet. Warmte en liefde van de familie is belangrijker, maar toch..nergens helemaal niet genoemd worden, doet net lijken of ze er niet bij hoort.
Linwe weet dat ze dat niet mag denken, maar een klein stemmetje in haar hoofd doet het toch.
Als dan Refiam naar voren wordt geroepen, geeft ze hem een kneepje in zijn hand, zelf nog steeds bezig de krop in de keel weg te slikken. Gelukkig zal iedereen denken dat het door het verlies van haar ouders komt, wat ook zo is...maar met een dubbele laag.

Aantal berichten : 3 Registration date : 29-12-09

Madeleine liet haar mokkende broer achter en ging naast tante linwe zitten die het zo te zien ook moeilijk had.
Haar blik ging even naar Noë. De man was op slag heel wat harder geworden. Ze pakte tante Linwe's hand vast.
Dat zij niets gekregen had, verbaasde haar niet, ze had immers haar grootouders maar kort gekend.
Ze zou het op haar eentje wel redden.
Haar stond nu een duidelijk doel voor ogen: de dader(s) en/of medeplichtigen vinden. Ze zou niet rusten voor deze taak erop zat.

Sybilla keek hoe Refiam naar voren liep. Eens hij voor de Graaf stond, schraapte Sybilla nogmaals haar keel.
- Heer Refiam, wilt u nu knielen voor de Graaf alstublieft?

Refiam knielde gedwee voor de graaf neer. Hij had nu teveel aan zijn kop om zich te schamen voor zijn traagheid, dat zou later wel komen...

Diego komt heel stilletjes de gravenzaal binnen als gravin Laralaika het testament voorleest.
Hij zet zich neer bij zijn dochter.
Daarna kijkt hij naar zijn zus en ziet hij dat ze het moeilijk heeft.
Diego legt zijn hand op haar schouder als troost.

Aantal berichten : 3 Registration date : 29-12-09

Madeleine kijkt even naar haar vader die naast haar en Linwe komt zitten. Ze houdt de hand van Linwe stevig vast .Ook papa laat met een hand op Linwe's schouder zien dat ze er voor haar zijn.

Sybilla keek naar Refiam en begon dan te spreken.
- Refiam, aanvaardt jij de erfenis van wijlen je moeder en vader en dus het onder je hoede nemen van de Heerlijkheid Noordwijk en het dragen van de bijhorende titel?

Refiam keek naar de grond, terwijl hij geknield voor de graaf zat. Twee tranen druppelden over zijn wangen.

Ja, ik aanvaard de erfenis van mijn vader en moeder en het onder mijn hoede nemen van de heerlijkheid Noordwijk.

Linwe voelt zich getroost als Madeleine naast haar komst zitten.
Ze knijpt even zachtjes in de hand van het meisje en kijkt haar dankbaar aan. Dan komt ook Diego binnen en hij legt zijn hand op haar schouder.
Linwe kijkt even achterom en glimlacht zwakjes naar hem.
Dan kijkt ze weer naar voren. Hoe refiam zijn landgoed krijgt.

Sybilla knikte. De ceremonie kon nu helemaal beginnen. Ze negeerde de traan van refiam en bleef zoals steeds haar koele zelf. Het vlammetje emotie in haar binnenste kneep ze zoals altijd samen tot er slechts een miniscuul deeltje van overbleef.
- Refiam, zweert u aan de Graaf, de eed van Obsequium, Auxilium en Consilium, of Gehoorzaamheid, Hulp en Raad, in ruil voor het in vruchtgebruik nemen van de Heerlijkheid Noordwijk en Bescherming van uw Leenheer, de Graaf van Holland?

Er viel een stilte na de woorden van de heraut. 1 seconde... 2 secondes... 3 secondes... Refiam dacht na. Hij vond zijn situatie oneerlijk, hij was nog te jong om zijn ouders nu al kwijt te raken. WAAROM WAAROM??!?!! Schreeuwde hij van binnen, de brok in zijn keel nam nu nog meer toe. Hij voelde dat zijn stem zou haperen en hij slikte even voordat hij verder ging. Refiam voelde dat hij weer verder kon gaan. 4 secondes... 5 secondes... Hij vervolgde

Ja, dat zweer ik.

Was al wat hij er met zo'n min mogelijk schokkerige stem eruit wist te brengen.

Ja, dat zweer ik.

Raboude knikte.

Refiam dela Mendoza, wij danken u voor uw trouw. Wij danken u voor uw bescherming, en voor uw raad.

Wij, Raboude Mondrianus de Ligne, Graaf van Holland, aanvaarden u als man van Holland. Vanaf heden bent u onze vazal, gebonden door het bloed van Holland. U zal aan elke van mijn opvolgers trouw zweren, zoals u nu trouw zweert aan mij. U zal hen beschermen met uw leven, en bijstaan met uw raad, zoals u vanaf nu mij zal beschermen en bijstaan.

Daarom, Refiam, beloven wij U bescherming en schenken wij u het vruchtgebruik over de Heerlijkheid Noordwijk. Om deze gift te bezegelen, een gift in naam van uw moeder, schenken wij U deze buidel. In deze buidel zal u een gedeelte van de grond van Noordwijk vinden. Vanaf heden zal u Heer zijn van deze grond, en er de hoogste autoriteit van het Graafschap Holland vertegenwoordigen. Wij wensen U veel geluk bij deze taak, moge u een goede Heer zijn voor uw onderdanen, zoals uw moeder een goede Dame was voor haar onderdanen.

Sta op, Heer Refiam, Heer van Noordwijk.

Rustig wachtte Raboude af tot Refiam opstond. Dan nam hij de beide handen van Refiam in de zijne, en gaf hem een kus. Hand op hand om daden te bezegelen, mond op mond om woorden te bezegelen. Daarna nam hij opnieuw wat afstand.

Moge de Allerhoogste u bijstaan bij uw nieuwe verantwoordelijkheid, een verantwoordelijkheid aan het Graafschap Holland, en aan de Heerlijkheid Noordwijk.

Refiam dela Mendoza, wij danken u voor uw trouw. Wij danken u voor uw bescherming, en voor uw raad.

Wij, Raboude Mondrianus de Ligne, Graaf van Holland, aanvaarden u als man van Holland. Vanaf heden bent u onze vazal, gebonden door het bloed van Holland. U zal aan elke van mijn opvolgers trouw zweren, zoals u nu trouw zweert aan mij. U zal hen beschermen met uw leven, en bijstaan met uw raad, zoals u vanaf nu mij zal beschermen en bijstaan.

Daarom, Refiam, beloven wij U bescherming en schenken wij u het vruchtgebruik over de Heerlijkheid Noordwijk. Om deze gift te bezegelen, een gift in naam van uw moeder, schenken wij U deze buidel. In deze buidel zal u een gedeelte van de grond van Noordwijk vinden. Vanaf heden zal u Heer zijn van deze grond, en er de hoogste autoriteit van het Graafschap Holland vertegenwoordigen. Wij wensen U veel geluk bij deze taak, moge u een goede Heer zijn voor uw onderdanen, zoals uw moeder een goede Dame was voor haar onderdanen.

Sta op, Heer Refiam, Heer van Noordwijk.

Refiam hoorde de speach aan met tranen in zijn ogen, hij had zijn eerste titel veel liever anders willen verdienen, maar desalniettemin was hij er diep van binnen toch ook wel weer een beetje trots op, hij kon er niets aan doen, en schaamde zich er eigenlijk ook wel een beetje voor.

Sta op, Heer Refiam, Heer van Noordwijk.

Refiam stond op en deed de leenmannen groet, hij onderging het maar een beetje.

Moge de Allerhoogste u bijstaan bij uw nieuwe verantwoordelijkheid, een verantwoordelijkheid aan het Graafschap Holland, en aan de Heerlijkheid Noordwijk.

Dank u wel Graaf Raboude.

Refiam wist niet helemaal of het de bedoeling was of hij weer ging zitten en dus bleef hij maar wat onwennig staan.

Sybilla knikte en deed teken naar Refiam dat het gedaan was. Ze richtte zich tot Damianus.
- Heer Damianus, het is de wil van uw zuster dat u het Graafschap Westland krijgt. U heeft zich al naar Aken begeven en daar trouw gezworen aan zijne Majesteit de Keizer. Monseigneur Sonho, als heer van Wateringen is uw vazal. Wilt u beiden naar voren komen zodat Monseigneur trouw kan zweren aan zijn nieuwe Leenheer?

OOC: Sorry voor de late post... Examens IRL hé... Neutral

Refiam merkte via Sybilla dat het klaar was en nam weer plaats naast zijn zus.

Damianus had het testament met gemengd gevoel gevolgd, hij kon niet goed bedenken of hij "blij" moest zijn met de erfenis. Het verlies was immers vele malen groter. Uiteindelijk komt Damianus tot de conclusie dat de eer en nagedachtenis veel belangrijker zijn dan of hij er blij mee moet zijn. Als Gravin Sybilla hem en Sonho naar voren roept staat hij op en loopt langzaam naar voren.

Dan roept de heraut, zijn neef Damians en hem naar voren.
et lood in zijn voeten staat Sonho op en loopt samen met Damianus naar voren. Klaar om de erfenis te aanvaarden, uit eer en dankbaarheid van zijn geliefde nicht en de Almachtige die er voor zorgt dat ze nu in vrede en rust voor eeuwig leeft.

Sybilla knikte wederom.
- Monseigneur, wilt u knielen voor uw nieuwe leenheer?

Op de vraag van de Heraut, knikt Sonho en knielt voor zijn nieuwe leenheer, Damianus.
Hij slaat zijn ogen op naar hem en met een wat trieste doch vastberaden blik kijkt hij hem recht in de ogen en hoopt dat hij zodelijk de woorden die hij moet spreken er zonder al te veel horten en stoten uit kan brengen.

- Monseigneur Sonho, zweert u aan Graaf Damianus, uw nieuwe leenheer, de eed van Obsequium, Auxilium en Consilium, of Gehoorzaamheid, Hulp en Raad?

Damianus kijkt omlaag in de ogen van zijn bijna-vazal. De blik die Sonho op zijn gezicht heeft lijkt voor Damianus' gevoel veel op de blik die hij op dit moment op zijn gezicht heeft. Het was voor Damianus niet moeilijk om toe te stemmen dat Sonho het landgoed zou behouden mocht het graafschap overgaan naar hem als erfgenaam. Damianus heeft veel respect voor en vertrouwen in zijn neef en dat hij zulks een eer verdient is voor Damianus gesneden koek.

Toen hij daar voor zijn bijna nieuwe leenheer op zijn knieen zat, en hem recht aankeek, voelde hij even dat vertrouwde gevoel weer.
Alsof Asherah achter hem stond, haar hand op zijn schouder legde ten teken dat het goed was.
Sonho slikte even en sprak de eed uit.

Graaf Damianus, Ik aanvaard u als mijn leenheer en zweer dat ik u Obsequium, Auxilium en Consilium zal verlenen, alle dagen van mijn leven, uit eerbied voor u en onze overleden geliefde Asherah.
Moge Jah ons hierin bijstaan.

Sybilla wachtte vervolgens op de vredeskus die Monseigneur Sonho op de wang of op de mond van zijn nieuwe Leenheer zou moeten plakken.

» De Gravenzaal - Uitvoering testament Heer Tristan
» De Gravenzaal - Uitvoering testament Barones Armanda
» De Gravenzaal - Uitvoering testament Graaf Ghislenus
» De Gravenzaal - (Leen)Huldes aan Graaf Romerio van Holland