De Gravenzaal -(Leen)Huldes aan Graaf Christiaan van Holland

De tijd is weer aangebroken voor de Edelen om hun (Leen)Huldes af te leggen aan de nieuwe Graaf van Holland.
De zaal is in gereedheid gebracht door de diverse mensen en hij ziet er weer tiptop uit.
Lara kijkt nog even naar de voorraad wijnen, bieren en andere versnaperingen en wacht vervolgens op de Graaf zodat de ceremonie kan beginnen.

Christiaan komt iets later dan verwacht aan in de Gravenzaal. Hij had het behoorlijk druk, zeker nu in het begin, maar vooralsnog kon het hem niet deren. Hij ging naar binnen en zag dat alles al klaar stond. Hij groette Heraut Lara met een glimlach.

Gegroet uwe Excellentie. Ik zie dat alles al klaar staat. Gelukkig is er nog niemand, ik dacht even dat ik zelf te laat zou komen.

Met een glimlach op zijn gezicht en Alyssa aan de arm komt Romerio bij de Gravenzaal.

Zo schat, tijd om de nieuwe Graaf te groeten en te eren.
Hij grijnsde even en voelde tevreden aan het geschenk dat ze bij zich hadden.

Hij hield de grote sierlijke deur open.
Na jou.

Samen met Romerio was Alyssa naar de Gravenzaal gekomen om hulde te brengen aan de nieuwe Graaf van Holland.
Ze lachte naar Romerio als hij de deur voor haar open hield.

Dank je schat.

Bij het binnentreden ziet ze enkel Lara en Chris, ze waren dus als eerste toegekomen.

Ik geloof dat we de eerste zijn.

Ze loopt verder binnen zodat ook Romerio verder kan komen.

Hij keek de vrijwel lege zaal in en dacht toen aan zijn overleden vader die hem altijd zei: “neem uw tijd te baat, te vroeg is beter dan te laat”. En nu jaren later was het moment dan aangebroken waarop hij niet te laat arriveerde.

Hij knikte beleefd naar de Heraut en liep samen met Alyssa door naar de troon waar Chris op zetelde.

Hij maakte een kleine buiging naar de Graaf en keek hem met een kleine grijns aan. Waarschijnlijk had hij twee maanden geleden niet eens gedroomd hier nu te zitten.

Wij, Romerio Alexander Tailleur, Burggraaf van Den Briel erkennen u, Christiaan Blub van den Kasteele als rechtmatig erkende Graaf van Holland. Wij zullen u te allen tijde bijstaan met raad, steun en bescherming. Wij wensen u wijsheid en vrede van de Almachtige toe opdat uw heerschappij over Holland ons allen naar voorspoed zal leiden.

Hij keek naar Alyssa en wachtte totdat zij de eed zou afleggen, alvorens ze een geschenk konden overhandigen.

Nu ze binnen waren begroette Alyssa Lara en volgde Romerio naar de troon.
Alyssa wachtte tot Romerio zijn eed had afgelegd en gaat dan zelf naar voren.
Ze knielt en zegt dan:

Wij, Alyssa Ciara Connor de Mérode, Gravin van Delft, Dame van Lopik, zweren plechtig trouw aan het Graafschap Holland en zijn rechtmatig erkende Graaf Christiaan Blub van den Kasteele. Wij zullen de Graaf bijstaan met raad en daad en met trots en eer onze titel dragen, die ons werd geschonken door de Graaf zelve.

Daarna geeft ze Chris een vredeskus op de wang.
Ze gaat terug bij Romerio staan en kijkt naar hem voor het geschenk.

Goedkeurend knikt Romerio bij het horen van de eed. Het is goed dat de adel haar trouw aan graaf en graafschap onderstreept.

Hij pakt het geschenk, een rol perkament, en vouwt het open.

Hooggeboren Graaf Christiaan van den Kasteele. Wij brengen u dit geschenk als een teken voor u. Deze kaart van Europa toont de grenzen van de Rijken die Europa telt. Het toont ons ook waar wij toe behoren en waar we andere Rijken kunnen vinden. Wellicht dat het u de komende periode kan herinneren welke verantwoording u draagt en mogelijkheden u heeft.

Hij overhandigde de kaart aan Chris en wachtte af voordat ze beiden een versnapering zouden zoeken.

De Gravenzaal -(Leen)Huldes aan Graaf Christiaan van Holland KaartEuropa

Louwrens kwam de zaal binnen en groette de aanwezigen hij ging richting Chris die hij zeer goed kende,hij was blij voor hem dat hij deze titel kreeg hij kende Chris al jaren en was één van de weinige mensen die hij nog vertrouwde.

Louwrens stond voor de nieuwe graaf en knielde,hij had er moeilijker en moeilijker mee,zijn knieën zijn versleten door ouderdom.

Wij, Louwrens Phoenix Baron van Asperen en Heer van Cromstrijen , zweren plechtig trouw aan het Graafschap Holland en zijn rechtmatig erkende Graaf Christiaan Blub van den Kasteele,. Wij zullen de Graaf bijstaan met raad en daad en met trots en eer onze titel dragen, die ons werd geschonken door de Graaf zelve.

Ging naar Chris gaf hem een vredeskus op zijn wang en fluisterde doe het goed en dan een knipoog

Ik heb nog veel te doen en morgen is het terug een lange dag,geniet van je feestje.

Hij knikte terug naar alle aanwezigen en verliet daarna de zaal.

Burggraaf Colonel komt de Gravenzaal binnenlopen voor de Leenhulde aan de Graaf van Holland. Hij ziet al enkele voor hem en knikt naar hen. Geduldig wacht hij totdat diegenen voor hem klaar zijn en hij stapt dan zelf naar voren, hij knielt voor de Graaf van Holland en zegt zijn Leenhulde op een duidelijke manier:

Wij, Burggraaf Colonel van Eckhardt, Burggraaf van Montfoort, Heer van Woerden en Blaricum, Grootofficier in de Orde van Verdienste, zweren plechtig trouw aan het Graafschap Holland en zijn rechtmatig erkende Graaf, Graaf Christiaan Blub van den Kasteele, Graaf van Holland, Baron van Krimpen, Ridder in de Orde der Teutonen, Heer van Oosterhout. Wij zullen de Graaf bijstaan met gehoorzaamheid, hulp en raad. Wij zullen onze titel met trots en eer dragen, die ons werd geschonken door de Graaf zelve.

Daarna staat hij op en loopt naar de Graaf van Holland toe. Hij buigt zich wat voorover en kust hem op de wang. Hij zet weer een paar stappen naar achter.

Uwe Hooggeboren Graaf tot slot hebben wij nog een cadeau voor u, namelijk vaten whisky. Helaas zijn wij ondertussen al de nodige jaren ouder, dus ze worden zo snel mogelijk bij u afgeleverd. De Burggraaf buigt naar de Graaf van Holland en loopt naar achteren, waarna hij zich begeeft naar de versnaperingen en een glaasje wijn.

Noë komt aan in Den Haag. In een nieuwe outfit, dit keer vrij van modder, loopt hij het kasteel binnen. Op weg naar de zaal komt hij Louwrens tegen. Hij knikt beleefd en denkt bij zichzelf dat Louwrens wel oud is geworden.
In de zaal wacht hij even tot Colonel, die voor hem is zijn zegje gedaan heeft en Chris kust. Noë is al lang blij dat hij dat niet hoeft te doen. Chris is een prima vent, maar hem kussen...

Dan stapt hij naar voren. Met een zwierig gebaar waarbij zijn mantel een mooie zwaai maakt maakt hij een kort buiging.

Beste Chris. Hierbij wil ik u van harte feliciteren met uw benoeming tot Graaf van Holland. Ik bied u de diensten van mijzelf en het graafschap Noordwijkerhout aan. Wij zullen u met raad en daad bijstaan. Hulde aan u, Graaf Christiaan.

Met een scheef knikje doet Noë weer een paar stappen naar achteren. Hij loopt naar Romerio, Alyssa en Colonel toe. Een glas wijn gaat er altijd wel in.

Er was niet veel kans om nog verder te praten, aangezien de edelen stilaan begonnen toe te stromen. Hij zag Romerio samen met Alyssa binnen komen en zette zich dan maar op de befaamde troon in de gravenzaal. Het duurde niet lang of beiden legden hun eed af. Met een serieuze, doch vriendelijke uitdrukking op zijn gezicht nam hij de eed en de vredeskussen in ontvangst. Nadien overhandigde Romerio hem nog een kaart van de Rijken van Europa. Hij bekeek de kaart en glimlachte dankbaar.

Burggraaf Romerio, Gravin Alyssa, ik dank jullie beiden voor dit prachtige en uitzonderlijke geschenk. Beiden zal ik jullie raad en daad nog hard nodig hebben, respectievelijk als Raadslid en als ex-Gravin.

Hierna kwam Louwrens aan de beurt. Hij nam de eed en de vredeskus in ontvangst van zijn vriend, die hij al bijna even lang kent als hij leeft. Hij vond het aangenaam dat Louwrens hem succes wenste, maar helaas moest deze al weer snel weg. Christiaan knikte nog even begrijpend en keek naar de volgende, zijn oom, Colonel. Hij nam de eed en de vredeskus in ontvangst en glimlachte. Hij vond het zo wel eens speciaal, dat de rollen eens omgekeerd waren, en hij op de troon zat. Hij had immers nog onder Colonel gewerkt als Raadslid en zijn enige Hollandse titel van hem ontvangen.

Bij het horen dat er nog vaten whiskey zaten aan te komen was Christiaan helemaal blij. Hij glimlachte en knikte naar Colonel.

Ik dank je, collega, oom, vriend. Ook uw raad zal zeker nog meermaals gevraagd worden in de tijd die voor ons ligt, maar ik weet dat ik volledig op je kan rekenen. En de vaten whiskey zijn natuurlijk ook meer dan welkom, je weet wel wat te geven, zou ik zo zeggen.

Christiaan glimlachte nogmaals en zag Colonel vertrekken naar achterin de zaal, waar Romerio en Alyssa ook al staan. De volgende die voor hem stond was Noë. Ook hij was een oude bekende, onder wie hij nog had gewerkt als raadslid. Hij neemt zijn hulde in ontvangst en glimlachte vriendelijk.

Dank u wel Graaf Noë. Moest het nodig zijn dan zal ik zeker niet schromen om u te contacteren. Ik ben trouwens blij om te zien dat u geen modder of kinderen tegengekomen bent onderweg naar hier, het was een spijtige zaak van uw vorige mantel.

Christiaan glimlachte nog even en zag toen ook Noë naar achter zich bij het groepje voegen dat er al stond. Hij ging weer wat meer ontspannen zitten en wachtte op de volgende die zijn eed zou komen afleggen.

Met een brede glimlach en een vrolijke pas kwamen de Burggraven van Vianen de Gravenzaal binnen. In het uitstekende gezelschap van de Hooggeboren Graaf van Arkel, evenals van hun kinderen en vazallen vormden ze een kleine delegatie die de zaal in één keer wat voller maakte. Ze knikten vriendelijk naar enkele bevriende edelen, en keken toe hoe de eerste edelen hun eed aflegden. Zachtjes fluisterde Raboude naar Nathan, en legde hem uit wat er gebeurde. Het was de eerste keer dat die zoiets meemaakte, en Raboude vond het erg belangrijk dat zijn zoon alles wist over zaken als deze. Hij wees op het belang van de woorden en de handelingen, en fluisterde de namen van alle edelen opdat de jongen wat wereldwijs werd. Daarbij wees hij ook op de verschillende schilden en banieren. Misschien zou Nathan ze niet allemaal onthouden, maar waarschijnlijk wel enkele. Terwijl hij zoveel aan het uitleggen was, keek hij ook goed de zaal rond naar wie aanwezig was. Het stelde hem gerust dat ze in goed gezelschap waren, het waren gevaarlijke tijden. Hij merkte dat de jongen wat vermoeid werd, en besloot dat de les wel even ten einde was. Straks hield hij er een allergie aan over, dacht Raboude grinnikend. Hij duwde hem zachtjes Linda's kant uit, en zocht dan de blik van zijn echtgenote. Zo meteen zou het hun beurt zijn om een eed af te leggen, en er was geen sprake van die apart te doen vond hij.

Aantal berichten : 13 Registration date : 20-10-09

Eduard had deze plechtigheid voor geen florijn willen missen. Al zal hij zelf geen hulde hoeven te geven is hij toch graag getuige. Ergens is het wel bijzonder dat hij nu al twee maal op korte tijd aanwezig is bij een plechtigheid waar Christiaan het middenpunt vormt. Niet lang hiervoor was de intronisatie van Christiaan als Hochmeister van de Teutoonse orde. Met een bewonderende blik kijkt hij hoe de eerste edelen hun hulde brengen. Op de achtergrond hoort Eduard hoe Nathan bijgespijkerd wordt omtrent de plechtigheid. Nathan wordt naar Linda geleidt... als hij langs komt fluistert Eduard plagend... dalijk wordt je overhoord he...en o wee als je een antwoord niet weet te geven.
Zo serieus als mogelijk kijkt hij zijn broertje aan, al staan de pretlichtjes in zijn ogen gegrift.

Aantal berichten : 977 Registration date : 26-07-07

Een oude gravin kwam de zaal der azuren tongen binnen. Vele graven en gravinnen had Karanda al zien komen en gaan. Nu was de troon weer bezet door een man die ook al lange tijd rondliep in Holland. Hopelijk had hij in die tijd de ervaring en wijsheid vergaard om Holalnd door de huidige moeilijke tijd heen te loodsen. Geduldig wachtte de gravin tot het haar beurt was om naar voren te komen. Daarna liep ze met kordate passen naar de troon en zakte een beetje moeizaam op een knie.

Wij, Karanda de Mérode de Ligne, Gravin van Leerdam, Dame van IJsselmonde erkennen u, Christiaan Blub van den Kasteele als rechtmatig erkende Graaf van Holland. Wij zullen de Graaf bijstaan met raad en daad en met trots en eer onze titel dragen, die ons werd geschonken door de Graaf zelve.

De gravin kwam weer overeind en gaf haar nieuwe leenheer de vredeskus. Daarna nam ze een klein pakketje aan van een van haar bedienden.

Uwe Gratie u staat voor een moeilijke periode in de regering van Holland. Ik breng u daarom een versierde uitvoering van het boek der deugden. Ik heb u leren kennen als een vroom man en ik hoop dat het woord van Jah in deze moeilijke tijden tot troost en steun kan zijn.

Amoretto en Say liepen met langzame tred de prachtige zaal binnen. Ze keken hun ogen uit van al dat pracht. Vele bekende gezichten zagen ze om hen heen, en samen zochten ze een plekje op om te gaan zitten. Zachtjes zei ze tegen Say

Wat een gebeurtenis he, zo een huldiging. Ik ben benieuwd wat er allemaal gebeuren gaat

Zachtjes pakte ze zijn hand en wachte op wat er komen zou

Zijn leenvrouwe had hun gevraagd om haar en de Burggraaf te begeleiden naar Den Haag. Zeker met het gespuis wat heden ten dage de wegen onveilig maakte, was dit geen overbodige luxe. Say had direct gehoor gegeven zoals het van een goed vazal verwacht mocht worden. Uiteraard had zijn gade hem vergezeld op deze niet te onderschatten taak.

Samen zochten ze een rustig plekje op terwijl de ene edelmannen en edelvrouwen hun trouw aan de nieuwe Graaf zweerden. Nauwlettend hielde ze de gebeurtenis in de gaten.

Say voelde hoe Amoretto zijn hand pakte en hoorde haar gefluisterde woorden. Met zachte kneep in haar hand deelde hij haar bewondering van de ceremonie.

Een beetje onwennig liep ze naar binnen. Linda was nog nooit bij een huldiging van een Graaf of Gravin geweest. Er was ook geen noodzaak voor geweest, ze had er nooit iets te zoeken vond ze. Maar deze was toch anders, van af nu was de graaf de verloofde van haar zusje. Dit kon ze toch niet missen zeker. Plots kreeg ze Nathan in handen geduwt en ze keek even naar Raboude en knikte. Ze begreep dat ze dadelijk de eed aan Chris gingen afleggen en zij even op hem moest letten. Ze lachte toen Eduard zijn kleine broertje aan het plagen was. Ze ging achter Nathan staan, legde haar armen rond zijn nek en fluisterde in zijn oor, maar duidelijk genoeg zodat Eduard het kon horen.

Niets van Ed aantrekken hoor, hij weet de antwoorden zelf niet eens.

Ze glimlachte, keek op en ging een voor een de gezichten langs in haar nabijheid, hoewel ze er enkele miste, voelde ze zich gezegend met een familie als deze in haar leven.

Aantal berichten : 35 Registration date : 17-01-10

Achteraan een stoet van vrienden en familie liep Laila de Gravenzaal binnen. Ze was niet nog niet eerder geweest en ze nam de zaal goed in haar op.
Om haar heen stonden Graven en Gravinnen, Burggraven en Burggravinnen.
Voor haar lopen een man en vrouw die haar liefdevol opgenomen hadden in hun midden en daar achter hun oudste zoon waar ze altijd op kon rekenen. Naast hem liepen een jonge vrouw en een kleine jongen.

Laila laat haar ogen rusten op het springende, bruine haar van haar zus en een glimlach siert haar lippen. Wat hield ze toch van haar.

De kleine jongen zet twee passen waar zijn grote broer er één maakt. Met een verteredende glimlach observeert Laila zijn tred en ze besluit dat hij net zo zal lopen als zijn vader later. Vol waardigheid en vastberadenheid.

dalijk wordt je overhoord he...en o wee als je een antwoord niet weet te geven.

Laila grinnikt, vooral wanneer haar zuster reactie geeft op zijn plagende opmerking.

Niets van Ed aantrekken hoor, hij weet de antwoorden zelf niet eens.

Weer moet Laila lachen.

Niet doen hoor Nathan.

Laila haar ogen dwalen weer door de zaal en voor in staat de man waar dit alles om draait. De nieuwe graaf van Holland en de reden dat ze afgereisd zijn naar den Haag.
Laila legt haar hoofd schuin en neemt Graaf die ze zo lang niet gezien heeft in zich op. Hij lijkt niet veranderd op vele fronten, behalve dan dat hij vele ervaringen rijker geworden is. En ook vooral iemand die heel snel, vele ervaringen rijker zal worden.

Laila voelt hoe haar hart een vreemde sprong maakt en dan lijkt te stoppen. Haar knieën voelen vreemd aan en er gaat veel door haar hoofd.

Geïntrigeerd kijkt ze toe wanneer er weer iemand voor hem op zijn knieën gaat en een eed aflegt. Ze wist niet hoe een dergelijke ceremonie er uit zou zijn en ze was blij om er te zijn.

Ze was blij om Chris weer te zien, al was het maar van zo ver af.

Ze kijkt even opzij naar Linda, maar haar blik staat wat afwezig en ze glimlach.

Dan kijkt ze terug naar Chris en haar blik laat hem niet meer los.

Bijtijds was Bo opgestaan om zich klaar te maken voor haar hulde aan de nieuwe Graaf van Holland, Ze had haar nieuwe sieraden die ze had gekregen bij haar eigen kroning voor deze gelegenheid omgedaan. Ze draaide een rondje voor de spiegel en begaf zich richting de binnenplaats.
Als ze naar buiten loopt blikkert het goud in het waterige zonnetje. De donkere vachten van de zes Friese paarden glommen haar tegemoet.
Keurend liep Bo een rondje om het span. De staljongens hadden goed hun werk gedaan. Zo konden ze zeker aankomen bij de Gravenzaal.

Achter de grote gouden koets stond een kleinere voor het personeel dat mee moest.
Ze laat zich door de koetsier de koets in helpen. Als ze uit het raampje kijkt ziet ze vier van haar wachters in hun officiële kledij op hun paarden zitten om de koetsen te begeleiden.
Ze zouden nog een aantal mensen ophalen die met hun koets zouden aansluiten.

Ze klopt op het dak ten teken dat ze kunnen vertrekken. Als eerste rijden ze langs Medenblik om de Graaf en Gravin van Medenblik en Hilversum op te halen.Als ze aankomen staat hun statige gouden koets al te wachten, omringd door even statige wachters in hun officiele kledij, net als haar eigen wachters. Ze groet beleefd naar de Graaf en Gravin en geeft haar koetsier opdracht koers te zetten naar IJsselsteijn,. Als ze bij de Baronie aankomen de prachtige koets van de Barones al staat te wachten. Vanuit de koets groet de Burggravin de Barones en als ook haar koets gereed is klopt ze weer op het dak. De reis vervolgd richting Beverwijk waar wederom een schitterende koets staat te wachten.
Na Beverwijk rijden ze door naar Landsmeer om de Heer Annando op te halen.
Als laatste zetten ze koers naar Sion waar Bo haar vazal op wil halen. Als ze aankomen komt Dame Lutgerdientje naar buiten gelopen. De koetsier houd de deur open en helpt haar naar binnen.
Ze knipoogt even naar haar en knikt naar de koetsier dat hij verder kan.

Na een lange tocht zijn ze bijna bij den Haag. Onderweg blijven mensen met grote ogen staan kijken naar de schitterende stoet die voorbij komt.

Bij de Gravenzaal aangekomen houd de koets stil. De koetsdeur klikt weer open en een bediende rolt de nieuwe loper uit.
De koetsier steekt zijn hand uit om hen de koets uit te helpen.
Met een hand pakt ze haar rokken beet en met de andere pakt ze de uitgestoken hand aan.
Als ze buiten staat strijkt ze haar rokken glad. Een bediende schiet direct toe en houd een zonneschermpje boven haar hoofd. Bo kijkt langs de andere koetsen en knikt goedkeurend. Als Lutgerdientje is uitgestapt schrijden ze naar binnen.

Vriendelijk knikt ze naar de andere aanwezigen. Ze wacht heel even tot de rest van het reisgezelschap ook binnen is

Dolina had haar mooie japon aangetrokken, deze had ze in van de beste fijne Ierse stof laten maken. Ze keek naar haar man, hij zag er oogverblindend uit .. voor haar.
Samen zouden ze de nieuwe Graaf van Holland respect betuigen en hun steun uitten..
Do merkte dat de jaren nu toch wel gingen tellen, zo soepel als vroeger ging het niet meer.
Maar de zon scheen en ze stapte in een van hun mooiste koetsen, de gouden.

Als de stoet kwam stegen zowel de Graaf als de Gravin in, ze hadden een kleed om hun heen geslagen. De herfst kon al erg koud zijn.

Nadat ze zich bij de prachtige stoet waren aangesloten ging het richting Den Haag, na de aankomst kwam de delegatie in de zaal aan, die gelijk vol was en nog meer uit straalde door alle praal en pracht.

Do lachte en keek eens rond wie er allemaal waren en gaf her en der een beleefd knikje. Het is een tijd terug dat ze op Hollandse bodem was, binnenkort zou ze zich toch weer op de boot begeven. Dit beviel haar erg goed, ze hield van de rust en het navigeren. Ook het bezoeken van andere landen was een mooie uitdaging voor de Gravin die al zoveel had gedaan op politiek gebied.
Ze kneep zachtjes in de hand van haar geliefde man, na al die jaren waren ze nog sterker verbonden met elkaar.

Ze liep als eerst naar de nieuwe Graaf en wenste hem veel wijsheid in deze moeilijke dagen.. ze probeerde te knielen, wat haar even uit balans bracht. Maar deze snel weer vond.

Wij, Dolina d'Ursel-Tailleur, Gravin van Medenblik en Hilversum erkennen u, Christiaan Blub van den Kasteele als rechtmatig erkende Graaf van Holland. Wij zullen u te allen tijde bijstaan met raad, steun en bescherming.

Ze lachtte naar Chris, ze moest denken aan de tijd dat ze samen moesten werken in de raad. Ze wist nu dat ze daar wellicht te oud voor was geworden, of de energie liet na .. wie zal het zeggen? Ze deed een stap naar achteren, ze hoopte dat hij begreep dat ze ook voor Graaf Omenio sprak?

De dag was vroeg begonnen, met een stralend zonnetje dat blonk op de sierlijke koets waarin ze vandaag naar Den Haag zou rijden. Voor hun aller veiligheid en ook vanwege het aangename gezelschap was er besloten om met verschillende koetsen in colonne te reizen.

Met haar nieuwste jurk aan en haar haren in een elegant kapsel gevlochten, hier en daar glinstert al een zilveren haar is Elchan gereed voor vertrek. Als Burggravin Arkimbo komt aanrijden, stapt ze geholpen door de livreiknecht in haar koets en volgt de koets van de Burggravin.

Na een lange rit aangekomen in Den Haag laat ze zich uit de koets helpen en loopt over de voor haar uitgerolde loper naar de zaal waar ze zich bij Arkimbo en Lutgerdientje voegt. Gelukkig zijn er al vele edelen aanwezig, vriendelijk knikt ze naar iedereen. Haar petekind Lalila is er ook, hopelijk kan ze straks nog even met haar praten. Het lijkt überhaupt voller als gebruikelijk, fijn om te zien hoeveel mensen, ook jongere, de ceremonie bijwonen.

Fleury zou samen reizen met haar nichtje Burggravin Arkimbo. Ze was al vroeg wakker en zonder te haasten kleedde ze zich voor de hulde. De koets stond al klaar en toen ze de paarden van de koetsen haar oprijlaan op hoorde komen liep ze naar buiten. Het was een prachtig gezicht de prachtige koetsen in het frisse ochtendlicht. Vrolijk zwaait ze naar alle bekenden en liep naar haar eigen koets toe. De stalknecht hielp haar de grote stap te nemen en ze zat heerlijk comfortabel met haar gezicht in het zonnetje, heerlijk genietend van de mooie tocht naar Den Haag.

Ze keek er naar uit haar lieve zussen weer te zien. En ze had gehoord dat haar dochters ook aanwezig zouden zijn. Tot haar opluchting waren beide weer veilig terug op Hollandse bodem. Die twee meiden waren ook zo avontuurlijk.

Aangekomen in Den Haag sluit ze zich bij Elchan en Arkimbo aan.

Goede morgen lieverds en ze gaf ze een dikke knuffel. Hebben jullie ook zo’n fijne reis gehad? Ik vond het heel geruststellend dat ik op deze manier kon reizen.

Lutgerdientje was al heel vroeg opgestaan, ze had toch heel slecht geslapen in de voor haar nieuwe omgeving van landgoed Sion. Zorgvuldig maakte zij haar toilet en stak haar haren in een mooie staart. Ze zou vandaag als goed vazal met Burggravin Arkimbo, mee gaan naar de leenhuldes van de nieuwe Graaf. Zenuwachtig loopt ze op en neer, tot de koets van de burggravin komt voorrijden. Als de koets aan komt rijden snelt ze zich naar buiten om Arkiimbo niet te laten wachten. Haar mond valt open, als ze de stoet van koetsen voor ziet reiden en stapt snel in bij Bo.

Na een heerlijke rit naar Den Haag komen ze bij het kasteel aan. Als eerste Word de Burggravin uit haar koets geholpen, dan stapt Lutgerdientje ook uit en als een goed vazal vergezelt ze Arkimbo naar het kasteel.

Silvain liep samen met een aantal andere leden van de familie de gravenzaal binnen. Het was fijn om onder deze vrienden en was ook blij dat ze met zijn allen heen gingen.
Hij keek even naar Nathan en Raboude en glimlachte toen hij zag hoe de jongen alles uitgelegd werd. Wie weet zou de jongen er wat van opsteken.

Als Nathan naar Linda word gewezen kan Eduard het natuurlijk niet laten om een opmerking te maken. Silvain gaat daarna achter Eduard staan.

Ik denk dat jij je niet druk hoeft te maken om Nathan Eduard. Het is een slimme jongen die net veel uitleg heeft gehad van je vader. Maar jij zult echter wel een kennis test moeten doen als we hier klaar zijn. Ik ben namelijk erg benieuwd hoe goed jij dit allemaal weet.

Silvain lacht. Eduard plaagt graag en Silvain plaagt hem graag terug, zeker als hij iemand plaagt die het zelf niet terug kan doen.
Silvain gaat bij Pippa en Raboude staan wachtend op hun beurt om naar voren te lopen.

Bijna huppelend probeert ze de grote stappen van Raboude bij te houden als ze de prachtige zaal binnenlopen. Zijn humeur heeft duidelijk invloed in het tempo van zijn lopen, Pippa kijkt bezorgd achterom of iedereen wel heeft kunnen volgen. Nu ze stilstaan en Raboude Nathan uitlegt wat er allemaal te zien is, sluit iedereen weer aan en zoeken sommige een plaatsje om alles goed te kunnen overzien.Glimlachend hoort ze de plagerijen van het trio en hoort de in hun stemmen de verbondenheid onderling en de zorg voor de kleinste.
Als Silvain bij hen komt te staan, legt ze even haar hand op zijn arm ter bemoediging, ze weet hoe hij zijn echtgenote mist die in het klooster is om zich te bezinnen. Ondertussen ziet ze enkele adellijke dames langskomen,sommige brengen oude goede herinneringen boven en van andere schrikt ze wat de tijd met hen gedaan heeft. Ze had zich niet gerealiseerd dat sommige al zo oud geworden waren.
Pippa steekt haar arm door die van Raboude en kijkt hem forsend aan, kaalheid heeft wel zijn voordelen, bedenkt ze zich, geen grijs haartje te zien.Ontspannen leunt ze ze tegen hem aan, wachtend tot ze aan de beurt zijn om hun eed te geven.

» De Gravenzaal -(Leen)Huldes aan Graaf Colonel van Holland
» De Gravenzaal -(Leen)Huldes aan Graaf Silvain van Holland
» De Gravenzaal - (Leen)Huldes aan Graaf Romerio van Holland
» De Gravenzaal - (Leen)Huldes aan Graaf Raboude van Holland