De Gravenzaal - Uitvoering testament Graaf Ghislenus

Aantal berichten : 84 Registration date : 04-09-09

Anton grinnikt bij het horen van Talia's vraag, omdat hij ziet dat ze Raboudes zoon bedoelt.

Aantal berichten : 977 Registration date : 26-07-07

Ter ondersteuning van haar familie was gravin Karanda naar de zalen van de heraldiek te Den Haag gekomen. Met Ghislenus was een groot man heengegaan. Een man die gemist zou worden door haarzelf maar ook door vele andere familieleden. Daar zag zij het rad van het leven weer in werking en dat verzachtte de pijn. Voor een groot man als Ghislenus kwam een jong man in de plaats.

@antonius oops mistypt :s

Nadat Silvain aangekomen was in Den Haag stormde hij door de hallen heen op weg naar de Gravenzaal. Eenmaal bij de zaal aangekomen wachtte hij even voordat hij naar binnen ging. Hij luisterde terwijl hij rustig op adem kwam naar wie allemaal binnen zaten.

Silvain haalt eens diep adem en blaast dan flink uit.

Silvain opent de deur en stapt deftig binnen, hij laat zich uit zijn mantel glijden.
Hij knikt vriendelijk naar iedereen en gaat dan rustig zitten op een stoel vooraan.
Hij is blij dat zoveel van de familie is komen opdagen om de laatste wil van zijn broer te horen.
Silvain wacht rustig tot het testament word geopend.

Aantal berichten : 256 Registration date : 11-02-11

Anthonis kijkt een rond naar al die mensen, maar verveelt zich ook. Dan ziet hij een parel onder een stoel liggen! Vlot glijdt hij uit de handen van zijn broer en kruipt met zijn witte broek onder een stoel.

Kijk mamma een balletje!

En probeert vervolgens er op te bijten, maar het balletje is nogal hard...

Aantal berichten : 10 Leeftijd : 581 Registration date : 25-04-10

Zijn gedachten dwalen al de gehele morgen af. In een poging zijn gemijmer over de voor zijn vader zo dierbare Ghislenis van zich af te schudden staart hij voor zich uit. Enkele tientallen meters scheiden de jonge de Ligne telg van een zware ochtend met ongetwijfeld een wirwar van emoties waar de jonge Rayyan zich doorheen moest zien te slaan. Hoewel de poging om er niet over na te denken aardig leek te lukken gaf het hem helaas wel de ruimte om zich over andere vraagstukken te buigen. Rayyan had na zijn reis door Engeland weinig van zich laten horen. Eenmaal had hij zijn vader bezocht in het ouderlijk huis.

Een paar meter voor het Kasteel van Den Haag weigeren zijn voeten de volgende stap te nemen. Als een statig marmeren stambeeld lijkt hij aan de grond genageld te zijn. Even denkt hij aan haar, het had alles voor hem veranderd, zijn dromerige beeld over het leven, hoe sterk iets lijkt te zijn maar niets is voor eeuwig gebleken. Een waanbeeld over iemand die toch niet zomaar uit hun leven kon zijn, nimmer meer die glimlach of sarcastische woordenwisseling. Voor even sluit hij zijn ogen en denkt aan de geliefden van zijn ome Ghis. Zouden zij met dezelfde wirwar van emoties zitten. Zouden hun gedachten ook als de zijne vertroebelt zijn te veel beelden op een denkbeeldig netvlies dan hij menselijkerwijs kon verwerken.

Rayyan haalt een paar keer diep adem voor dat hij de Gravenzaal binnenstap. Met zijn rug recht en kin omhoog zoals zijn vader hem geleerd had stapt hij als een moedige jongen de zaal binnen.

Aantal berichten : 13 Registration date : 20-10-09

Druk in de weer met het groeten van familieleden en korte gesprekjes maakt dat Eduard in een ogenblik van onbedachtzaamheid zijn broer uit zijn grip laat glijden. De kleine blaag zit direct op de stoffige vloer onder een stoel gekropen. Eduard grijnst even. "Ik dacht dat mams inmiddels wel geleerd had om haar zoons geen nette kleding aan te laten doen" laat hij door zijn gedachten gaan. Hij zoekt even oogcontact met zijn moeder en geeft haar een knipoog. Aangezien de dames die de uitvoering van het testament op zich hebben genomen besloten hebben alle tijd te nemen besluit Eduard er maar een spel van te maken. Hij gaat op zijn knieën, zich niet druk makend om zijn tuniek, en imiteert het geluid van een beer.
HGrrr ik ben een oude brombeer, net zo eentje als je vader... zijn er nog kinderbeentjes die ik happen kan? Zegt hij met een krakende stem als hij over de vloer gaat in de richting van zijn broertje.

Aantal berichten : 10 Leeftijd : 581 Registration date : 25-04-10

Met langzame tred loopt hij door het gangpad. Links en rechts om zich heen kijkend of hij zijn vader ergens ziet. Het is al redelijk druk en het gefluister in de zaal is te rumoerig.
Te veel klanken door elkaar heen om er een duidelijk herkenbare stem uit te halen. Bij een rij van stoelen blijft hij stilstaan. Met een spastische schouder beweging probeert hij zijn
tuniek wat soepeler om zijn bovenlichaam te laten vallen. Het reizen door Frankrijk, Engeland en Schotland hadden hem ontwent de strakke en getailleerde maatkleding te dragen.
Het was immer praktisch gebleken gewoon een broek en loszittend tuniek te dragen.

De ietwat naar beneden getrokken wenkbrauwen samen met een blik in zijn ogen waar eerder zijn ongemak van af te lezen was dan die van een soepele jonkheer die trots zijn
fijn gewoven tuniek tentoonstelling brengt denkt hij iemand te herkennen. Zijn blik glijdt af naar de andere kant van de zaal maar zijn aandacht word al snel weer terug geroepen.
Een zacht gefriemel is duidelijk merkbaar bij zijn voeten. Met een diepe frons buigt hij langzaam zijn kin naar beneden om uit te vinden wat daar beneden gebeurd.
In de paar seconden die hij de tijd had om te beseffen dat er iets gaande was bij zijn voet. Iets wat hij niet zelf had opgezocht en het aanschouwen van een vermakelijk tafereel
op de grond bekroop hem de nog even de gedachten van een gigantische spin die via zijn broekspijp omhoog zou willen klimmen. Maar voordat hij het op een sprinten kon zetten
had het vermakelijke tafereel van een over de grond kruipende Eduard zich al op zijn netvlies gepland.

Wel, wel....Welk een vermakelijk aanzicht treffen wij hier?

Rayyan kon niet verhinderen een brede glimlach op te zetten die tot zijn eigen vermaak werd bijgestaan door een fraaie sarcastische frons op zijn voorhoofd.

Aantal berichten : 13 Registration date : 20-10-09

Gedurende zijn kruiptocht merkt Eduard een paar voeten die een obstakel vormen. Schuin kijkt hij omhoog om daar het lachende gezicht van Rayyan te treffen. Eduard geeft hem een knipoog en grijpt de benen van zijn neefje en trekt hem op zijn rug. De jongeman neemt hij in een klem en kruipt verder met hem op zijn rug. Hgrrr.. nog meer benen om mee te voeden... laat hij zich ontglippen. Eduard is niet bezig met wat anderen mogen denken van het spektakel. Er is nog genoeg ruimte om zo dadelijk met serieuze aangelegenheden bezig te zijn. Hij fluistert zachtjes voor Rayyan om te horen. Ik heb je gemist jongen... En hij strekt zijn arm om het beentje van zijn broertje vast te pakken.

Tijdens haar gesprek met familieleden krijgt ze een knipoog van Eduard en daarna is hij foetsie. Verbaasd tuurt ze naar waar hij gebleven is en als ze iets ziet bewegen op de vloer krijgt ze een rode blos op haar wangen. Snel verontschuldigd ze zich bij haar gespreksgenoten en stapt driftig in de richting waar er drie De Ligne jongemannen op de grond liggen.
Ze gaat zo staan dat Eduard haar gehakte schoenen niet kan missen en tikt zachtjes op de grond.

Zo zacht mogelijk als haar woede toelaat snerpt ze naar hem:

Eduard Noël, kom jij eens heel snel van de grond en pak je broertje ook mee en Rayyan de Ligne voor jou geldt dat ook, opstaan en wel zo snel mogelijk! Zijn jullie nu helemaal betoeterd. We zitten hier met de hele familie te wachten op het voorlezen van het testament en jullie gaan op de grond liggen!

Met een rode blos en los gesprongen krullen door het heftig bewegen van haar hoofd probeert ze zo kalm mogelijk te blijven wachten op haar zonen.

Aantal berichten : 13 Registration date : 20-10-09

Eduard heeft het korte pootje van zijn jonge broertje inmiddels in een vaste grip zodat hij niet meer kan ontkomen. Hij trekt hem zachtjes naar zich toe, maar wordt opgeschrikt door het stemgeluid van zijn moeder. Aan de toon te horen lijkt het hem dat ze hun bezigheden niet echt kan waarderen. Eduard heeft Rayyan met een hand op zijn rug gefixeerd en staat op met zijn jonge broertje bungelend aan zijn andere hand. Het is op het moment dat hij zijn moeder antwoord dat hij door heeft dat het mannetje ondersteboven aan een been hangt, Rayyan half diagonaal over zijn rug.
Met een blos die zijn gelijke vindt in die van zijn moeder staat hij haar met een glazige uitstraling te woord.

Uhh .. ja... nou... ach... Bromt Eduard wat... De ondeugd hebben we immers van u he... zegt hij maar met een ondeugende grijns.

Nauwlettend volgt Raboude de gebeurtenissen op. Hij is, net als de rest van de familie, enorm blij wanneer Rayyan binnenkomt, maar het gerollebol in de zalen van Den Haag gaat voor hem toch ook net iets te ver. Hij wil opstaan, maar zijn echtgenote is hem voor. Uiteraard is ze hem voor, ze is steeds de snelste geweest. Wanneer het antwoord komt, moet hij toch even fronsen, en een strenge blik gaat richting kroost. Nog steeds zittend laat hij zijn basstem horen, de toon die enkel gebruikt wordt om serieuze dingen te zeggen.

Zoon, we zijn allemaal blij om Rayyan te zien, en in andere omstandigheden zouden we anders reageren. Maar hier zijn je escapades ongepast. Haal die ondeugende grijns van je gezicht, luister naar je moeder zonder tegenpruttelen en gedraag je, de nagedachtenis van ome Ghislenus waardig.

Daarna keek hij weer afwachtend naar de Herauten.

Met zijn broertje bungelend aan zijn arm kijkt Eduard haar met een ondeugende blik aan die ze nooit heeft kunnen weerstaan, voordat ze kan protesteren over van wie haar zoons hun ondeugd hebben, hoort ze Raboude achter zich.

Zoon, we zijn allemaal blij om Rayyan te zien, en in andere omstandigheden zouden we anders reageren. Maar hier zijn je escapades ongepast. Haal die ondeugende grijns van je gezicht, luister naar je moeder zonder tegenpruttelen en gedraag je, de nagedachtenis van ome Ghislenus waardig.

Pippa kijkt naar haar echtgenoot en geeft hem een instemmend knikje waarna ze Eduard poogt een knipoog te geven.

Rayyan, ik ben heel blij dat je er bent en ik denk dat je vader jou graag naast zich heeft. Klop je broek maar even af voor je gaat zitten, het is hier wat stoffig.

Terwijl ze tegen hem spreekt, trekt ze Rayyan zijn hemd recht en brengt ze zijn haar in model.
Dan is haar blik op haar jongste, hangend aan een arm van haar oudste. Opeens valt het haar op dat het lijkt of hij iets in zijn mond heeft en meteen neemt ze hem van Eduard over.

Zo kleine ontsnappingskoning, wat heb jij in je mond, laat mij eens zien wat je er in hebt gestopt?

Voordat Anthonis ook maar iets kan doen haalt ze een parel uit zijn mond en kijkt verbaasd. De parel stopt ze in haar beursje om later in Anthonis zijn schatkistje te leggen daarna fluistert ze zachtjes naar haar oudste

Wil jij naast je vader gaan zitten? Kan hij een oogje in het zeil op jou houden en jij hem tot steun zijn.

De woorden komen met een zachte glimlach, ze geeft vader en zoon een zachte zoen op hun wang en gaat met de jongste weer achteraan zitten, in afwachting van wat er komen gaat.

Aantal berichten : 256 Registration date : 11-02-11

HGrrr ik ben een oude brombeer, net zo eentje als je vader... zijn er nog kinderbeentjes die ik happen kan?

Anthonis kraait van plezier.

HiihiiiaHIiIIHaahaha

Dan komen mamma en pappa en die zijn boos! Anthonis wou immers alleen maar helpen... Gedwee gaat hij op schoot zitten. Gelukkig is mams niet te boos want hij krijgt een zoen als hij haar het balletje laat zien. Braaf zit iedereen stil. Maae als het wat langer duurt zijn de schilderingen op het plafond toch wel erg interesant...

Aantal berichten : 10 Leeftijd : 581 Registration date : 25-04-10

Wat ongemakkelijk bungelt Rayyan als een soort half omgedraaide omelet op de rug van de grote beer die hem en Anthonis ruw meesleurt.
Totaal opgaand in zijn laatste stukje jeugdigheid vergeet Rayyan al snel dat zulk een gedonderstraal hier wellicht niet gewaardeerd zou worden.
Met bolle wangen die zoals hij vaker vol lucht liet lopen staart hij naar het plafond. Nu de grote beer ook nog probeerde te bewegen werd zijn
alles behalve sierlijke pose er niet gemakkelijker op.

Het is uiteindelijk niet Rayyan die de beer weet te verslaan maar een in zijn oren bulderend gestalte overschaduwd hen. Naast het getier van
Pippa is enkel het slikken van Rayyan zijn keel te horen. gloep....ehhh...Oeps Zijn de enige woorden die Rayyan ten tonele
kan gooien na de donderspeech van Pippa die alsof het nog niet duidelijk was nog word bijgestaan door een bondgenoot in het verstoren van het beren spel.

Ze vinden beren zeker niet leuk...het leek mij ook al handiger om een wolf na te doen..maar goed, je weet hoe je bent..je bent eigenwijs....
Speelt Rayyan Eduard half buik sprekend en mompelend toe. Terwijl hij lieflijk met zijn ogen knippert in een verwoede poging om vergiffenis
af te dwingen. Iets waar hij als kind altijd bijzonder bekwaam in was. Met grote ogen en een pruillip staart hij naar Pippa en mompelt in een
onverstaanbaar Nederlands.... mmmmmmgrppbblsorrymmgrrbll

Nikolaj had van een afstand naar het schouwspel gekeken. Hoewel dit een serieuze aangelegenheid was en hier een groots en nobel man werd herdacht, deed het schouwspel Nikolaj toch goed. Het bracht zelfs een kleine glimlach op zijn gezicht. Hoewel de nabestaanden bij het overlijden van een persoon veel moeite hadden om de klap te verwerken, waren het de kinderen, met hun kinderlijke onschuld, die de toekomst van Holland toonden. Nu moest Nikolaj wel even over zijn kin wrijven... als dit dan de toekomst moest worden van Holland... ach.. kinderen zijn kinderen... daar doe je niets aan.

Toen hij zijn neef en nicht boos zag reageren begreep hij hun reactie, maar de kleine glimlach op zijn gezicht bleef. Ghislenus had altijd al het gespeel van kinderen als een zegen gezien in zijn kasteel en dat het nu op de dag gebeurde dat zijn laaste woorden gesproken zouden gaan worden... misschien was het Jahs bedoeling om het zo te laten gebeuren.

Nikolaj liep, met zijn rechterhand op zijn wandelstok, naar zijn neef toe die in een stoel zat en de zaal overzag. Hij begroette hem met een buiging, zijn neef was immers van hogere adel dan dat Nikolaj was, en ging toen schuin achter hem staan. Zonder een woord te zeggen. In zijn ogen was echter zowel verdriet en pijn te zien als wel berusting en een klein beetje vrolijkheid om wat zich zojuist hier had afgespeeld.

Verscholen in een donker hoekje achter een zuil had ze het schouwspel van de drie heren gade geslagen. Met moeite had ze haar grinnikken tot een minimum kunnen houden toen ze zag hoe Eduard de beer speelde. En Rayyan.. zou hij haar nog herinneren? Voorzichtig keek ze om de zuil en trok de capuchon van haar mantel nog wat verder naar voren. Ze had hier eigenlijk niets te zoeken, en ze was nog steeds wel boos. Maar ze wist dat hier de complete familie zou zijn ze hield nog steeds van hen en ze wilde ze graag nog een keertje allemaal samen zien. Toen Eduard was gaan zitten met die kleine op schoot, wilde ze zijn aandacht wekken. Driftig had ze in haar zakken gevoeld het enige wat ze kon vinden waren twee parels. Met een boogje had ze die in zijn richting geworpen, in plaats van zijn rug was het tegen de rugleuning terecht gekomen en onder zijn zetel gerolt. Wat zich daarna af zou spelen had ze niet kunnen voorzien. Het kleine broertje vond de parel en ineens waren er beren! Ze grinnikte zachtjes, mams moest eens weten.. Vlug wende ze zich af toen er geluid uit haar mond kwam van het grinniken en drukte haar rug tegen de pilaar aan om daarna voorzichtig te kijken of niemand haar gezien had. Gelukkig.. ze keek naar haar laatste parel en een moment twijfelde ze of ze het nog eens zou proberen. Net toen ze besloot te werpen ging Nicolaj achter Eduard staan. Vlug haalde ze haar arm neer, dat wilde ze niet wagen. Een beetje teleurgesteld keek ze naar het snijwerk wat ze in haar andere hand geklemd had. Uren had ze er aan besteed, toen ze aleen in de bossen was. Even dacht ze terug toen Nathan geboren werd. Ze zat in Frankrijk op dat moment en ze had bij de schrijnwerker een schitterend hobbelpaard zien staan. Dat hobbelpaard werd met spoed naar Gilraen gezonden. Om de pilaar kijkend naar de jonge telg op mams d'r schoot, zette ze het paard met ridder op de grond. Misschien vond iemand het en zouden ze het aan hem geven. Toen ze opstond om weg te gaan viel de andere parel uit haar handen en rolde tegen het speelgoed aan, ze merkte het niet. Zachtjes verliet ze de zaal.

Aantal berichten : 256 Registration date : 11-02-11

Het is wel allemaal erg vervelend voor Anthonis al dat wachten. Dus hij bengelt wat met zijn beentjes en staart naar het plafond. Dan ziet hij een man met een baard die omkijkt en een steen in zijn hand heeft met daarop "ethic...."

Wie is dat mamma?

Nu de hele familie al een poos zit en wacht merkt ze dat Anthonis wat ongeduldig wordt. Hij heeft alle mensen bekeken en hangt nu bijna ondersteboven op haar schoot naar het plafond te kijken.

Wie is dat mamma?

Zachtjes trekt ze hem tegen zich aan en volgt zijn vingertje naar boven. Het verbaast haar niets als ze ziet dat de afbeelding van Aristoteles zijn aandacht heeft getrokken. Zachtjes fluistert ze in zijn oor

Dat is Aristoteles, hij heeft ons vertelt over de Allerhoogste, ons geloof heet naar hem omdat hij heeft uitgelegd hoe we het best kunnen leven. Ik zal oom Nikolaj vragen om je over hem te vertellen, dat kan hij heel goed, maar we moeten nu weer stil zijn, de dames die voorin staan zullen zo meteen vast gaan praten.

Met een teder gebaar haalt ze haar hand door het haar van de jongste en geniet van zijn nieuwsgierigheid, het is duidelijk dat hij een De Ligne man is.

[OOC; Mijn oprechte excuses voor het zo lang moeten wachten. Mijn rl slokte me dermate op dat ik gewoonweg de tijd niet vond en op het moment dat ik het had lag er teveel en deels verloor ik dit uit mijn oog. Excuus hiervoor. ]

Lara ziet een groot deel van de familie de Ligne binnenkomen en ze wacht nog een moment tot ze het woord neemt.

Aller eerst welkom hier in de Gravenzaal. Hoewel we elkaar beter onder andere omstandigheden kunnen treffen is dit ook een deel van het leven.
Iedereen heeft dit aan zien komen, maar als het werkelijk daar is, is en blijft het moeilijk.

Dan nu het testament.
Het is geen lang testament dat zal u straks wel merken. Er moet in elk geval wel wat bij gezegd worden.
Voor het duidelijk werd hoe het gestel van Graaf Ghislenus was zijn er gesprekken geweest met de Keizer en zijn assistente.
Door het onderwerp van die gesprekken heeft het ook even geduurd eer ik de oproepen heb kunnen versturen dat het testament geopend zal worden.
Dit ook omdat ik nog in overleg ben geweest met de Gravin van Holland hierover.
Uiteraard is dit alles gebeurt zonder dat een derde het testament heeft ingezien.

Het testament luid als volgt.
Lara opent de zegel en begint met lezen;

Ghislenus schreef:

Citaat :: Aan allen die het horen willen, luistert!

Ik, Ghislenus de Ligne, verklaar hierbij dat na mijn dood al mijn titels en wereldlijke bezittingen naar Raboude Mondrianus de Ligne zullen gaan.

Hij zal ook mijn taken als hoofd van de familie overnemen.

Moge de Allerhoogste genadig zijn over mijn ziel.

Ghislenus de Ligne

Lara kucht even en leest dan het testament voor.

Aan allen die het horen willen, luistert!

Ik, Ghislenus de Ligne, verklaar hierbij dat na mijn dood al mijn titels en wereldlijke bezittingen naar Raboude Mondrianus de Ligne zullen gaan.

Hij zal ook mijn taken als hoofd van de familie overnemen.

Moge de Allerhoogste genadig zijn over mijn ziel.

Ghislenus de Ligne

Na het oplezen vouwt ze het document dicht en kijkt dan een moment naar Silvain.

Burggraaf Raboude, ik heb hier het document van de Keizerlijke adviseur omtrent de Baronie Muyden.

Lilly schreef:: Decree on titles and fiefs in the province of Holland
In the name of His Majesty Alveran de Varagine, I declare;
Countes Lara Callisto Tailleur, Countess of Weesperkarspel, Barones of Bloemendaal, Imperial Herald of Holland, is allowed to make the decissions about Ghislenus and the other persons who don’t live in SRING and don’t want to renew their oath to their liege Lord.
Signed and sealed at the 25th of January in the year 1459,

Counselor for Imperial Heraldry

Decreet over titels en leengronden in de provincie Holland,
In naam van Zijne Majesteit Alveran de Varagine, verklaar ik;
Gravin Lara Callisto Tailleur, Gravin van Weesperkarspel, Barones van Bloemendaal, Keizerlijk Heraut van Holland, is toegestaan de beslissing te nemen over Ghislenus en andere personen wie niet in SRING leven en niet hun eed willen vernieuwen aan hun legitieme leenheer/vrouw.
Getekend en gezegeld op 25 januari van het jaar 1459,

Keizerlijke Raadgever der Heraldiek

Nadat ik dit document heb ontvangen ben ik in gesprek gegaan met Gravin Karanda over deze kwestie.
Want wat moet je in zo'n situatie doen. Moet je het toezien en laten omdat Graaf Ghislenus veel voor Holland heeft gedaan, of moet je toch stappen ondernemen omdat het enige wat hij nog moet doen niet doet.
Waar trek je de grens van het wel of niet doen.
Na overleg zijn Gravin Karanda en ik tot de conclusie gekomen dat je iemand niet de hand boven het hoofd mag houden omdat deze veel voor Holland heeft gedaan.
Daardoor is er besloten om de Baronie van Graaf Ghislenus terug te vorderen op het nalaten van het afleggen van zijn eed.

Hoewel Gravin Nadia dit altijd deed voor hem en dat ook geldig is voor Graaf Ghislenus is het ook vergeten.
Op het moment dat Gravin Nadia het vergeten was, vroeg Graaf Ghislenus of zijn vrouw de eed had afgelegd en hij kon zijn testament overhandigen, maar zelf was hij veel te laat, ondanks brieven die hij over dit onderwerp ook heeft ontvangen.

De volgende aankondiging zal hierover worden uitgehangen:

Citaat :

[rp]

Aan het Volk van Holland,

Bij dit schrijven kondigen wij, Gravin Lara Callisto Tailleur, Gravin van Weesperkarspel, Barones van Bloemendaal, Keizerlijke Heraut van Holland, de volgende feiten aan:

Door het niet tijdig afleggen van een eed, heeft de Keizerlijke Raadgever der Heraldiek, Lilly de Castello Lobo, mij toestemming te geven om een beslissing te nemen over de titel van Graaf Ghislenus de Ligne.

Graaf Ghislenus de Ligne wordt zijn Baroniel, Baronie Muyden afgenomen wegens het niet en/of te laat afleggen van zijn eed naar zijn rechtmatige leenheer/vrouw. Hoewel wij ons ervan bewust zijn dat Graaf Ghislenus niet meer onder ons is, was dit geen reden voor de Keizerlijke Raadgever der Heraldiek, noch van mij om het maar te laten.
Ergens moet er begonnen worden met het optreden tegen het niet afleggen van een eed. Het is nooit leuk om uit te voeren, noch te zien gebeuren.
Dit alles is na de toestemming van de Keizerlijke Raadgever nog in overleg gegaan met de huidige Gravin, Gravin Karanda de Mérode.

De volgende functies binnen het College der Hollandse Heraldiek zijn deze open voor kandidaturen:

Persevant der Blazoenering en Vexillollogie
Persevant der Genealogie
Persevant der Steekspelen

Volgende kwaliteiten zijn benodigd om te solliciteren:

inwoner zijn van het Graafschap Holland
een leeg strafblad bezitten (of althans vrij van recente beschuldigingen)
een goede motivatie hebben
een aanbevelingsbrief hebben van een lid van de Hollandse Adel (voor de posten van Heraut)
over een zekere kennis beschikken van tekenen en schilderen (hrp: kunnen werken met grafische programma’s) voor de posten der Blazoenering en Vexillollogie en Zegelkunde

De functies blijven open voor sollicitaties zolang er geen kandidaten zijn aangenomen. Sollicitaties mogen via PM verzonden worden aan de Keizerlijk Heraut van Holland.

Getekend op de 26ste dag van de maand maart in het jaar des Herens 1459 in Den Haag,

[/rp]

Dan rest mij nog de rechten als Pater Familias van Huis de Ligne.
Deze rechten zullen op wens van Graaf Ghislenus van Graaf Silvain, wie altijd als opvolger heeft gestaan en wie al lange tijd alles bijhield voor Huis de Ligne, worden afgenomen als Pater Familias, tenzij u, Burggraaf Raboude hier vanaf ziet.

Nu dit gezegd is valt er een last van Lara haar schouders.

Aantal berichten : 84 Registration date : 04-09-09

Verbijsterd hoort Anton aan wat de Heraut van Holland heeft besloten.

Het spijt me edelachtbare dat ik me ermee bemoei, maar mijn familie is mij dierbaar en ik kan niet zomaar toezien hoe een stuk land wat ons rechtmatig toe komt, wordt afgenomen. De Keizerlijk Raadgever der Heraldiek schrijft het volgende: "is toegestaan de beslissing te nemen over Ghislenus en andere personen wie niet in SRING leven en niet hun eed willen vernieuwen".

Tenzij u een document heeft waarin staat dat Ghislenus en/of Nadiakie weigeren de eed te vernieuwen, kunt u niet aantonen dat zij niet van 'wil' zijn geweest de eed te vernieuwen. U weet net als ieder ander dat Ghislenus een lang ziektebed heeft gehad. Van een oud en ziek persoon kan niet altijd hetzelfde verwacht worden als van ieder ander, laat staan van zijn meest dierbare die er minstens net zo aan onder door is gegaan.

Petrus, ik begrijp het ongenoegen zeer zeker. Dit is ook geen beslissing geweest dat over 1 nacht ijs is gegaan.

Als ik een brief krijg waarin gevraagd wordt of een eed afgelegd is door zijn vrouw en zo niet dat hij er dan achteraan zal gaan zo snel mogelijk en het wordt niet gedaan.
Dan is het een kwestie van niet willen.

Edit: Over het stuk land waar u het zo oneerbiedig over heeft, dat stuk land behoord toe aan Holland en mocht gebruik van gemaakt worden door Graaf Ghislenus.

Even bleef Raboude zitten. Het vertrouwen van zijn leenheer deed hem goed, de manier waarom met hem en zijn laatste wil werd omgegaan niet. Hij stond op en draaide zijn rug naar de Heraut. Hij zette enkele stappen, naar de Gravin, en knielde voor haar. Met een zachte stem, gesmoord door het onrecht, sprak hij.

Uwe Hooggeboren Gravin Karanda de Mérode de Ligne, volgens de statuten van de Keizerlijke Heraldiek, waarnaar zelfs de Keizerlijk Heraut van Holland zich moet schikken, heeft enkel de leenheer of de leendame het recht om opdracht te geven tot het intrekken van een heerlijkheid. Ghislenus de Ligne was als Baron van Muyden vazal van de Graaf van Holland, graag hoor ik uit uw mond of en waarom u deze opdracht gegeven heeft.

Aantal berichten : 977 Registration date : 26-07-07

Burggraaf Raboude mijn voorganger in dit ambt, Hooggeboren Colonel van Eckhardt, heeft als beleidskoers uitgezet dat personen die te laat hun eed uitbrachten en ook na een aanmaning alsnog niet onverwijld een eed zouden afleggen hun leengoederen zouden verliezen. De gronden in Holland staan intussen bijna allemaal onder beheer. En ook ik geloof dat het niet juist is dat edelen van Holland vele termijnen achtereen niet of te laat trouw zweren aan de rechtmatig verkozen graaf van Holland. Vanwege het achterwege laten van deze eed van trouw is de procedure tot het ontnemen van gronden van wijlen Ghislenus de Ligne destijds al begonnen. Ik heb daar ook met de Heraut van Holland over gesproken. Ik heb haar toen aangegeven dat ik ook meende dat edelen die herhaaldelijk nalieten hun eed te zweren en hun verplichtingen als leenman na te komen uiteindelijk geconfronteerd mogen worden een degradatie of het ontnemen van hun titel. Ongeacht hoe verdienstelijk zij ooit zijn geweest. Immers ons hele systeem is gebaseerd op het beheer van gronden die als leen zijn verstrekt door de Graaf van Holland. Een actief beheer. Hierbij kan ik geen onderscheid maken naar de personen die deze gronden beheren hoe dierbaar zij mij als persoon, los van de functie van Graaf van Holland, ook mogen zijn.

Hooggeboren Gravin, u spreekt over meerdere termijnen van geen of te laat trouw gezworen, maar bij mijn weten is dat er maar één waarin hij te laat was, en waarin hij bovendien op sterven lag. Kunt u mij graven aanduiden, behalve Graaf Colonel, waaraan hij of zijn echtgenote geen of te laat trouw hebben gezworen?

» De Gravenzaal - Uitvoering testament Asherah
» De Gravenzaal - Uitvoering testament Heer Tristan
» De Gravenzaal - Uitvoering testament Barones Armanda
» De Gravenzaal -(Leen)Huldes aan Graaf Christiaan van Holland